ýþýk olabildiðince bu gecede ay ve bir adam tünediði yalnýzlýðýnda gölgesine soyunurcasýna karanlýðýnla seviþircesine ayyaþ þiþesinin bildik kaldýrým dudaklarýndan yine o kadýn, yine hep ayný o kadýn niyetine dert yudumluyor çýplak, huysuz ve bir baþýna…
ahh be kadýn açamamýþ gül tazeliðiydi adýn sýnýrlarýnda kaybolmak deðil de sýnýrsýzlýðýnda sil baþtanlýðýma yeniden kaydolmak yoruyor en çok beni
bilirim kederli bir türkünün bam teline vurdukça gam önce gözlerim delinir, vakitsiz bir yaðmur mevsimi olurum ardýndan yenilir içimdeki en kudretli ihtiþam
bu sular serin bu sular uzak kýyýsý ve derin gittiðin hiç bir uzak alýþamamýþken yokluðuna esir et þimdi gölgemi sevaplarýnýn koynuna
kanmak deðil de inancýma kanamak yoruyor bedenimi seni bende bilmeyi, sende tamlanýp sana bölünmeyi deli divane bir tutkuyla yalnýz ama yalnýz sana tutuþup yalnýz sende ve ezberime dolanan teninde erimeyi çok seviyorum be kadýn…
ilhanaþýcýocakikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.