Her güz yaðmuru sonrasý yenilenir ruhum… Bereket dökülür kirli çýký avuçlarýndan… Dinginleþir, ipek gibi düzgünleþir… Bizim toprak kokan dar sokakta Yýkanmýþ kaldýrýmlara yaramaz bir çocuk gibi iliþir… Bitiþir duvarlarý dost bilircesine… Döner bakýþlarý daha özlemini hissettirmeyen Güz yaðmuruna… Eller açýlýr semaya Ve ruhumun penceresinden dualar dökülür… Ben þimdiden özledim seni ey yaðmur! Gel de dýþým gibi içimi de temizle… Temize çýkar beni… Burnumdaki toprak kokusunun sýzýsý yeni dindi… Güneþ yükseliyor tam üstümde Ve küstah bir gülümseme iliþtirmiþ sarý yüzüne… Gel hadi yaðmur, ört güneþin yüzünü Gelinlik kýz misali… Bu siyah-beyaz gönüle düþür ebemkuþaðýný… Þüphen olmasýn her tonda seni anacaðým Eðer utanmazsam her renkten bir damla kalbime çalacaðým… Gelmezsen yaðmur izin ver de aynalarda huzur bulayým Gözlerimin hazan mevsimindeki bereket yaðmurlarýnda… Ama umudum çok taze sanki duyuyorum Su martýnýn aðzýndaki istavritin kalp atýþlarýnda Saklý seni… Ve yüzüme gölgesi düþen her bulutta seni anýyorum… Sabretmenin anlamýný ben çok iyi biliyorum… Bekliyorum… Sosyal Medyada Paylaşın:
poetess Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.