Değirmenci
Ben bir ýþýða pervane oldum
Döndüm durdum, divane oldum
Dün bir, bugün iki
Kendimi bildim bileli
Padiþah düþü kurarken
Sonunda bir deðirmenci oldum
Deðirmenimde aðarttým bu saçlarý
Acýlarý öðütürken
El emeði, göz nurudur
Alnýmdaki çizgiler
Kahreden aþklarý yaþarken
Bin bir emekle çizdim
Sabýr iþlemekle çizdim
Deðirmenimde aðarttým bu saçlarý
Gayrý ne güç yeter, ne kudret
Silmeye aklarý
Kim verir artýk bana, çaldýrdýðým yýllarý
Sükût ederim, döner taþým
Bir vefasýz yüzünden eðik gezer baþým
Herkesi buyur ederken soframa, zehir’e döndü aþým
Þaþar dururum bu iþe, güvendiklerimden geldi ilk hýþým
Ben bir ýþýða pervane oldum
Dündüm durdum, divane oldum
Dün dost çoktu
Baþým dar’a, yüreðim acýlara düþtü de
Aradým bugün kimsem yoktu
Deðirmenimde aðarttým bu saçlarý
Sayamadým öðüttüðüm acýlarý
Sonunda, tanýdýkça insanlarý
Yýrttým, attým silinmemiþ hesaplarý
Ben bir ýþýða pervane oldum
Döndüm durdum, divane oldum
Nihayet kaybettim hayalleri, ümitleri
Dün bir, bugün iki
Kendimi bildim bileli
Padiþah düþü kurarken
Ben bir deðirmenci oldum…
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.