SENSÝZLÝKLER ÝÇÝNDE KAYBOLUÞLARIM (3)
Kimbilir seninde böyle þeyler düþündüðün olmuþtur,
Bensiz geçen günlerde ve gecelerde,
Ama nasýl bilebilirdim ki,
Düþüncelerini ,ruhunu ve içini..
Eðer sende beni gerçekten sevdiysen,
Benim düþündüklerimi sende düþünmüþsündür,
Ve için burkularak,
Benim gibi ýzdýraplarýn en büyüðünü çekmiþsindir..
Ýþte böyle sevdiðim,
Sensiz geçen günlerde hiç yaþamadým,
Gülmek nedir,yaþamak nedir unuttum,
Gülmek bir ýzdýraptý benim için,
Aðlamak ise bir sevinç..
Dünya dönmüyordu,
Güneþ eskisi gibi parlak deðildi,
Ay her gece yoktu gökyüzünde,
Yýldýzlar yoktu sensizlikte,
Rüzgarlar esmiyordu eskisi gibi,
Aðaçlarýn yapraklarý kýpýrdamýyordu bile,
Yaðmurlar yaðmýyordu doyasýya,
Gökyüzü gözyaþlarýný akýtamýyordu benim gibi,
Bulutlar hep bir kalp biçimi alýyordu,
Ve yarýsýnda seni ,yarýsýnda kendimi görüyordum,
Banim yarýma bir ok saplanmýþtý,
Kanlar akýyordu yeryüzüne..
Yokluðunda az acýlarmý çektim sanýyorsun,
Ýnledim geceler boyu,
Kim duydu ki sesimi Tanrýdan baþka,
Sen güzel uykundaken,
Benim içim burkuldu sabahlara kadar sevginden….
Oysa ben bu kadar ýzdýrabýma raðmen,
Atamadým seni içimden,
Atamazdým sen benimdin benimleydin,
Birgün gelecektin gelmeliydin,
Mahþere kadarda olsa bekliyecektim..
Nil Nilgün Hakverdi(NÝLTÜRK47)
(DEVAMI VAR)