Gece soðuktu
kar havasýyla titreþen yýldýzlarla
masmavi rüzgâr ve ýþýklar yanýyordu gözbebeklerin gibi masum
hep eskisi gibi cama düþen sevda mýydý yoksa bu buðulu hüzünde
belki de bu koyu gecede yeniden doðarýz ölümlerle.
Kapýda bekliyordu kýþ
saatler seni gösteriyordu ayak uçlarýnda yürüyen akreple
geceyi kovalayan yelkovanýn savaþýnda
sanki kaçýyor gibiydik hep hayattan bilmediðimiz zamanlara
belki de bu kaldýrýmlar beyaza boyandýðýnda yeniden doðarýz ölümlerle.
Hani o ilk kar yaðdýðýnda
Karatepe’den geldiðinde kýþ Kargasekmeze
nasýlda kendimizi býrakmýþtýk bir çýð gibi zirveden umarsýzca geceye
usulca neye devþirmiþti o gece bizi ve yýldýzlar gibi hep sessiz kaldýk
belki de seviyorum suskunluðunda yeniden doðarýz diye ölümlerde.