ARTIK ANLAŞAMIYORDUK

Artýk anlaþamýyorduk,
Çünkü konuþmuyor baðýrýyorduk.
Hiçbir nasihata uymuyor,
Kimsenin sözünü duymuyorduk.
Sanýrsýn ki bile isteye,
Hasreti üzerimize çaðýrýyorduk.
Sanýrsýn ki göz göre göre,
Ayrýlýða davetiye çýkarýyorduk.
***
Kim bilir belki de;
Akýl baþta deðildi.
Öyle ya;
En ufak engele takýlýyor,
Hoþ bir söze bile alýnýyorduk.
Yüreklerimiz sürekli kanýyor,
Ve biz þifa ararken,
Birbirimizi daha çok yaralýyorduk.
Demem o ki;
Önceleri ben onu,
O da beni kaybetmekten korkarken,
Þimdilerde;
Birlikte olmaya bile dayanamýyorduk.
***
Nasýl anlatsam ki;
Mesela artýk sohbeti unutmuþtuk.
Birbirimize bakmýyor,
Ne haldeyiz görmüyorduk.
Anlamaya çalýþmýyor,
Öyle yaþamaya ise alýþmýyorduk.
Kýsaca ayný yerde iki yabancý,
Ayný kalpte dinmeyen acý olmuþtuk.
***
Gel gör ki;
Gönül sevdasýndan hiç geçmiyordu.
Yokluðunda bir yudum nefes bile,
Bu cana aðýr geliyordu.
Gel gör ki;
Ayrýlýyorduk ama,
Sanki can candan gidiyor,
Et týrnaktan sökülüyordu.
Anlatamýyorum biliyorum.
Lakin ben de çaresizim,
Çünkü hiçbir söz,
Bu acýyý tarif etmiyordu.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: