Kimliksiz Manifestolarım (7)

I

Duy/gularýný duyumsayabilen duyarlý çýplaklar...
Ýlk kostümdu ar yoksunu yaprak.
En mahrem yerlerimizi gökte kazdýðýmýz hendeklere saklamamýz
ve üstünü de yapraklarla örtmemiz,
sanki yaþam fragmanýnýn buyurduðu kýssa idi.
Ve bir gün bir buluta rica edip,
yaðmasýný istememiz yeniden kalbimize...

Çünkü aðaçlarýn da bir oyunudur bilgece,
bir mevsim çýplak,
bir mevsim sýr/lý olmak...
Hani o yapraklarýn aslýnda hep aðladýðý zamanlarda...

II


Senin bir vebalin yok,
ben ruhuna kýrgýným...

O/dur, senin sinsice kalbime
yaklaþmaný saðlayýp,
ikimizi de acýyla gölgelendiren...

III

Gasilhane :
Ölmüþ duygularýn yýkandýðý yer.

Krematoryum :
Ölmüþ duygularýn yakýldýðý yer.

Mahþer :
Ölmüþ duygularýn dirildiði yer.

IV

Bir harf hatasýyla kaybettim seni...
"Kal" diyeceðim yerde,
"Lal" demiþim...

Aþk yapayým derken göz çýkardým...

V
Bir iliþkinin,

menopoz ya da andropoz döneminde,

mutlak sevginin baþ rolde oynama ihtimali oldukça yüksektir.

Tabii bu iliþki monarþiyle yönetilmiyorsa...





Sosyal Medyada Paylaşın: