Zaten ölemem
Coðrafyadan hiç anlamam ben
Hangi þehrin nereye kýyýsý var onu da bilmem
Yüreðimin kýyýsýnda bir yangýn var
Tarif edemem…
Sanmýþtým ki ufukta bir aþk görüldü
Simsiyah bulutlarla kaplýydý hava
Sevda yaðmuru bekliyordum
boynuma prangalardan kolye örüldü.
Hala hatýrlarým, sanki daha dündü
Geldiðinde ne kadar da masumca güldü
Her aþkýn bir katili varmýþ!
Uykularým yara aldý, duygularým öldü
Gidiþi sigaramda küldü
Son nefesini verirken masumiyetim
sonbahar yapraklarý misali saçlarým döküldü
Matematikten de hiç anlamam ben
Sevdam birine aitken bine bölemem
Çarpýldýysam bir güzele
kalbimi çýkarsan yerinden
baþkasýný göremem…
Þimdiki sevdalara anlam veremem ben
Leyla ile Mecnun’dan sonra
alýþamadým bu çarpýk düzene
Gönlünü kaptýrmak moda olmuþ
Uzaktan göz süzene.
Ýki günde bitti
daha seviyorum demeden
"Hoþça kal" dediler “Görüþmek üzere”
Anladým ki herkes tapýyormuþ
mutlu edene deðil, üzene...
Türkçeden hiç anlamam ben
Hangi þiirin neresine kafiye gelir bilmem
Virgül sanýyordum sevdalarý
Yanýlmýþým…
Ýzleri kaldý hep yüreðimde
Nokta koyup gitseler de hatýralarý silemem.
Ömür dedikleri þeyden hiçbir þey anlamadým ben
Acýlarý yarýlamýþken baþa dönemem
Sen beni yaþýyor mu sanýyordun?
Nefes alamýyorken zaten ölemem!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.