Bindokuzyüzellidokuz

Sustu ve bekledi yapabilecegi baþka bir þey yoktu
bulut dolunayý saklamýþ karanlýgý öne salmýþtý
hiç seviþmemiþ bir kadýn bilmezdi bu karanlýgý
koyu bakýþlý iþçi gözleri ancak tanýrdý onu
tüketilen onun yaþamýydý fabrika vardiyalarýnda
özgürlük perdelerini kapatýnca zülmün
sevinçlenir bilirdi onu kapattý perdelerini
karanlýk dýþarýda kaldý sokaklara korku salanlar
evlerdeki sýcaklýgý bilemezdiler.
Yýl bindokuzyüz elli dokuz ömrün yitikligi böyle baþladý
Aralýkta bir kýþ gecesinde hikayeler anlattý umut
O ötelerdeki köyden sobada kestane
Yarin gözleri ilerde bir yerde bakýþtý umut
Saat gecenin dördü fabrikada vardiye degiþimi
Birazdan ezan okunacak yýkýk dökük arayýþý ömrün
Kimbilir belki umutlanacak güneþ
Ýþsiz erkekler yalnýz kadýnlar
Beklemek ömür bitene kadar yok ötesi
Birde saçlarý dagýnýk hayeller
Anlatacak hikayesini iþçilerin
Aç korkma sokaklarýndan keyfin
Güneþ mutlak dogacaktýr sabah
Biz seviþelim ýþýgýyla keyfin
Yýrtalým korkunun suskunlugunu
Bana þarkýlar söyle içinde yanlýzlýgýn olsun.




Sosyal Medyada Paylaşın: