çocukluðum hâlâ peþim sýra
küçük bir köpek gibi eþlik ediyor
bana öyle derin öyle içli bakýyor
kucaðýma aldým
korkularýma daldým
geleceðe koþmak zorun da kaldým..
dünyanýn bütün çocuklarý gibi
tekinsiz sessiz ve yapayalnýzdým
sokaklarýna dokunsun diye yazdým
nesli tükenen kuþlardan bile azdým
büyümüþlüðüme kýzdým
unutulmuþ türküler gibi
tüketilmiþ duygular da hazin saz’dým
geçmiþine tanýmlý ve mutlak hüzünlü
kaç bahar gelip geçti yollarda
betonlaþan duygularda
yozlaþan kuytularda
siyasal uykularda
harcadýk afilli delikanlý yýllarýmýzý
vay anasýný sattýðým dünyasý
toplayýp taraðý tasý
bir de balýk oltasý
vur kendini kýyýdan kýyýya alesta
üç tarafý denizle kaplý ne de olsa
Anadolu da gösteriþsiz ama
sahici insan manzaralarý
fonda arabesk müzikleri
balkonda çamaþýr seren
sepet sarkýtan kadýn
sesleri
hevesleri
ve çocuk nefesleri
ki oyuncu felsefesi
boyu posu devrilesi
kalaycý geldi hanýýmmm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... yalancı çiçek...