"önce kuþlar vuruldu, sonra düþlerim kanatlarýndan"
z/amansýz bir son bu kuy/t/ularýna düþerken en derin sýzým
oysa bütün evreni koydum avuçlarýna umudu sana sancýsý bana düþ/tü gittin!
içimin bütün kuþlarý sustu kurudu tüm nehirler asýrlýk aðaçlar dallarýna küstü toprak utandý tohumdan uzadýkça sahipsiz gölgeler soðuk bir gecede son buldu z/aman!
hoyrat rüzgârlarla savrulup gittin.. þehrinin kirli ve puslu silüeti mýhlandý gözlerime ellerimde ölü kuþlar yokluðun kalbimde ihtilâl sen gittin..
kör bir kurþunla vuruldum düþlerimden göðsümün kafesine sýðmadý hiçbir acý çýðlýðýmdan kanadým dudaðýna
gülüþüm daraðacýnda ölüyorum anla/sana!
Filiz
3 Kasým 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mısrâ-i Âzâde Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.