Ormanýn kýralý Aslan, birde damadý Kaplan bir sabah erken kriz-miriz-yok iken komþu ormana gitmiþler, akýl istemiþler.
Komþu ormanýn kýralý akýllý-mý-akýllý At Kiþney’miymiþ adý? Hemde evrenselmiþ birde.
Fakat Bu Kiþney’en At; "- Baðla bana tüm bakanlarý (bakan yani, bakýlýr ya göz-göze) ve birde tüm dizginleri ver elime!" demiþ.
Aslan ile kaplan Kiþney’en At’a istediðni vermiþler ve sonrada þöyle bir þarký söylemiþler;(*)
"Ey benim sevdasýna yandýðým, ey benim uðruna can aldýðým, nerdeysen gel gözü karalým, Ceylaným-ceylaným nazlý ceylaným, Daðlarda gezen gönlü yaralým, yalansýz-yanlýþsýz sevmiþem seni, bu ayrýlýk yeter dönde gel beri!"
gel ki, bir güzel yiyeyim seni!
(*) Ceylan Can-Cana 2001 Albümünden. ÝSTANBUL PEMBE Þiirleri hayvanlar için yazýlmýþtýr. Ýnsanlarýn alýnmaya asla haklarý yoktur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.