REHİN ÖZLEMLER*
Karanlýk boþ bir oda da sýkýþmýþtý gövdem
Rehin vermiþtim özlemlerimi
Kiralamýþtým içimdeki sýkýntýlarýmý
Külliyen yalan bir hayattan arta kalan zamanlarda
Ben, davacý oldum insanlardan...
Bedenleri saran alevler
Yýkýntýlarýn varisi gönüller
Kýrýlan umut dalýndan fýþkýran gözyaþlarý
Artýk hiç dinmiyor...
Yürekler feryat ediyor
Geceler; ruhlarý düþlerle besliyor
Sevenlerin sözüne itaat edilmiyor
Yürekler titrek býrakýlýyor
Sevginin sözleri bile köreltiliyor...
Neden?
Ýnsanlar, dili yanmadýkça inatlarýndan vazgeçmezler!
Neden kendilerini kanýtlama peþine giderler?
Sonra, hiç umulmadýk bir anda
Tepe aþaðý düþerler.
Hayatlarýna kara bir leke düþerken;
Bedenlerini kalýcý korkular basar
Hüzün ömür boyu hanelerini kaplar
Ebediyete kadar hiç bir sokakta
Baþlarýný kaldýramazlar...
Ýtāatsizliðin aðýr sancýlarýyla
Artýk üþümesin asil yürekli insanlar...
Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.