içimde ki sevdalar bir-bir tükenirken, bir sonrasýzlýða doðru, yaþanmýþ aþklar gelir aklýma . tenime deðdirdiðin o son buse, o son bakýþ ve ardýndan vedasýz yokoluþ. haykýrsam geriye dönük, yüzüne son bir kelam etsem , ruhuna soyunduðumu söylesem ve tekrar tekrar günahlarýna giyinsem. firari bir aþk için bu sözler çok kolay belki , son bakýþýn maviliðinde kaybolmak, iþten bile deðil içsel titremesi tutuyor beni. sanki daraðacýna yürüyen mahkûmum. feri sönmüþ yalvaran gözlerlerin telaþý sarar dörtbir yanýmý kilitlenir periþan bakýþlarýmda çepeçevre kocaman bir sensizlik ruhum arafta kýyameti bekleyen ölü yürek yangýný cennetin korkuyorum hesap vermekten deðil sensizliðin cennetine gitmekten(...)
22.Temmuz 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.