YALNIZLIĞINI SÜPÜREN KADIN

Çile istasyonunun tek yolcusuydu
Hüzün kompartýmanýnda ayrýlmýþtý yeri
Bileti hayatýn promosyonundan verilmiþti
Trenler hep içinden geçerdi.
Ýstasyonlar paramparça

Otuz beþinde bitirilmiþ bir yolculukta
Sekseni devirmiþti
Hâlâ biletleri ücretsizdi
Çile istasyonunda hiç deðiþmedi zaman
Hiç deðiþmedi hüzün
Deðiþmedi hiç içinden geçen trenler

Süpürgesi elinde
Dili baðlanmýþ iplik yumaðý gibi
Karmakarýþýk
Yüreðinde hayatýn yangýnlarý.
Gözlerinde hazan yaðmurlarý
Yalnýzlýðýný süpürdü
Bir istasyondan diðer istasyona
Bir köþesinden bir köþesine
Oturduðu odanýn
Oturduðu kompartýmanýn penceresinden
Sallanan hayatýna
El sallayan olmadý hiçbir zaman
Yalnýzlýðýný süpürürken yine evinin
Süpürge düþtü elinden
Yalnýzlýk yerlerde döküldü
En son saltanatýný sürdü yalnýzlýk

Son gün
Evine doluþunca insanlar
Yalnýzlýk terk etti evi
Süpürgeye küfürler savurarak

Yalnýzlýðý süpüren kadýnda
gitti
Ýstasyonu kapandý son trenin
Biletler elde kaldý
Süpürge kapý önünde
Dayanýp duvara
Derin bir oh çekti
Ve
oda
öldü
Yalnýzlýk tek baþýna kaldý.

þuayipodabasi...
Mayýs-2013/KEPEZ/Çanakkale



Sosyal Medyada Paylaşın: