Renklerin atlý karýncasýndan
yedi rengi çalmak istedikçe
deðiþti iklimlerin rengi.
Soludu ciðerim mavi ikindilerini.
Uyudu zakkum dallarýnda
gün batarken akþam üzeri.
Beyaz-gri karýnlý bir alev
yaladý hüzünlerimi.
Toplayýp geceye dizdikçe
daðýttý rüzgar siyah kolyemi.
Çocuksu sevinçler sarsa da bazen
sorguladý gözlerim su yeþilini.
Kömürden ateþ
öpüþten insan yarattý fýrçam.
Beynimin dar sokaklarýnda
yandý bütün kýrmýzýlar.
Ruhumu okþadý ýsýrgan irkiliþler
Ürperdi mor akasyada seher.
Aþkýn ufuklarý ise
hep yalnýzlýk rengiydi
Acýnýn kýyýlarýna tutunup
büyüttükçe pembe sevgileri...!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.