İSTANBUL İSTANBUL (509)

ÝSTANBUL ÝSTANBUL (509)

Ýstanbul Ýstanbul güzel Ýstanbul.
Gelene geçene seyir Ýstanbul.
Gönüllere þarký gazel Ýstanbul.
Dopdolu aþklara ömür Ýstanbul.

Bakýn iþte si mge yedi tepeler.
Ýnciden süs ile göðe sepeler.
Yaðmura yaðýþa uyar kepeler.
Ýnsanýna bolluk þehir Ýstanbul.

Ýnsanýmýz göçmüþ göçmekte hala.
Bir ekmek kapýsý gönüle kala.
Kimisi dese de bu þehir bela.
Gülene gülen yüz tavýr Ýstanbul.

Acýlar olsa da hep yüzü gülen.
Hem de bir öðretmen yaþamý bilen.
Türkiye’nin her bir yerinden gelen.
Hastalara þifa revir Ýstanbul.

Bir musiki olmuþ durur gönülde.
Sevda manileri dolanýr dilde.
Büyüsü olmasa ne kalýr elde.
Aþk ile sevene mehir Ýstanbul.

Dilden düþmez çoktur söz söyleyeni.
Bilenler bilirde, çok bilmeyeni.
Görenler olsa da var görmeyeni.
Fakir fukaraya kahýr Ýstanbul.

Bu þehir bir sevda bunu görene.
Ta yüreðinden de sevgi verene.
Karþýlýk olarak sevgi derene.
Farklý bir çað gibi devir Ýstanbul.

Zayi Ozan senin gönlün burada.
Bur da ereceksin sanki murada.
Düþüncen güzelde kalma arada.
Gizlenmiþ bir cennet baðýr Ýstanbul.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 12/07/2018 Perþembe
Yayýn : 18/07/2018 Çarþamba
www.edebiyatdefteri.com/siir/1176022/

Sosyal Medyada Paylaşın: