ben sözün özünden nefret ederim ve dokunamadan ölen ellerden yine de bulutlar uyurken yaðar yaðmur koþamam yetiþemem bildiðim dilde okurum tüm dualarý ölümün yakýþtýðý çiçekler de okur bir tohum dirilir toz duman arasýnda gölgenin arkasýnda bir tohum
gögsümün ortasýnda mezarlýk saklarým saatlerden son günlerden sonsuz aðaçlarý düþünürüm balýklarý ve hatta nasýl üreyebildiklerini ne az þey bildiðimi
durup duruken uçmayý düþlerim pervanesiz kalkabilmeyi sözü dinlenmemiþ peygamberleri utanç duyarým
zaman geri gelir hatýrlatýr karanlýk perdeli pencereleri taþa basarým buz keserim ve ben bir isyan da topraktan beklerim
önümü keser þeytan bir þiir ve aðlamakla yelkenleri suya inen ateþ! kal der kal çocuk ellerinde unuttuklarýn var
Belgin ERTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
belginerturk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.