Dipsiz kuyulara bağladığım kelimeler

“Zaman bir kibritse, neyi yakar?
Niye kýzar, genç adam kibrite?
Paramparça halini kim birleþtirecek?
Yaþadýklarýný anýmsayýp, el mi ettin nefrete.”
*
Dipsiz kuyulara çok kelimeler baðladým.
Yalnýzlýðýmý paylaþayým diye.
Ellerime deðil, ayaklarýma aðladým.
Piþmanlýðým piþman, kaldýrým taþlarýnda.
*
Sinsi takipte anýlarým, köþe baþlarýnda
Bir bedenim ölüyor bir ruhum.
Siyahtan ebemkuþaðý yaptým.
Yine de gelecek peþindeyim.

Bütün renkler peþimde, mevsimlerim kayýp
Oynamaktayým tomurcuklarla, kan içinde.
Bu oyun baþka oyun aç ellerini
Gör umudun tohumunu kan içinde.

Senin elinde deðil, gidiyorum diyemezsin
Yaþayacaklarýn seni çeker kaldýrýmlara
Bu þehir açtýr çýplaktýr küf kokar anýlar
Acý çekmek, katlanmak gerek yýldýrýmlara.

Dejavu ruhumun iklimini boran eyledi.
Her gece kutuplardayým yaz akþamlarýnda.
Bir kibrit yaktýðýmda zamanýma geleceðime
Afrikalý bir çocuk aðlar göðsümün üstünde.


24/01/2010/YENÝCE/ÇANAKKALE


Sosyal Medyada Paylaşın: