Ah o eski/me/yen yýllar...
Ah (O) içimi kemiren anýlar...
Zaman geçtikçe içimi týrmalar
Ah o unutmadýklarým nerelerdesiniz ?
Hangi sokak, hangi caddelerde...
Hangi akasyanýn altýnda çay yudumluyorsunuz
Maziden bihaber umarsýzca
Bir ses verin ...
Bir iz býrakýn ...
Ne olur
Kuru bir gazel gibi
Hasretinle süzülürken akdere caddelerinde
Hayalimde kalan suretin
Ve küflenmiþ inadýný okuyorum
Peyami sefa sokaklarýnda
Kulaðýmda çýnlayan namelerini dinlerken
Elimi dokunuyorum
Kokunu hissediyor derince içime çekiyorum
Sanki bir karýþ ötedesin bunu hissediyorum
Ama göremiyorum yoksun
Nerdesin ey yar?
Sessizce aðlýyor caddeler, sokaklar...
Ve her taraf beton yýðýný
Sensiz çekilmiyor hüzün dolu bu diyar
Haydi bekliyorum
Daðýt içimdeki keþmekeþ duygularý
Bir köþeden çýk da gel
Akdereden uzansýn artýk, uzaktan da olsa
Gönlümün merhemi O eskimeyen el
Aklým karýþýk ruhum ihtiyar
Bedenim çok yorgun
Sensiz bu yerler çok karanlýk d/üþüyorum
Gözlerim sicim sicim
Islatýrken sinemi, göz yaþýmda piþiyorum
Arýyorum...
Bir lahza, bir eþ, ne bir dost
Bulamýyorum
Yok etmiþler
Gecekondularýn yedi veren halini
Bir hüzün bir keder
Nisan yaðmuruna inat
Akdere sokaklarýna hasret yaðýyor
Hey hat yorgun yüreðim
Kaldýramýyor ne yazýk
Alýp götürüyor
Beni seksenli yýllara
En/gara gününden, Ankara’ya
Bir el...
Bir sel...
Haydi ne olur
Boðulmak üzereyim
Durma gel ...
Her zaman buluþtuðumuz yere...
Nuh Comba
(HeceliYorum)
Nuh Comba
(HeceliYorum)