Þöyle durup baktým da akýp giden zamana Coþkun ýrmak misali çaðlayarak akmýþým Soluksuz koþtururken bir ebedî ummana Sýçradýðým taþlarý ardýmda býrakmýþým.
Baþý karlý daðlarda demlenen çaylar gibi Esmiþim, kükremiþim rüzgârý paylar gibi Damarýnda deli kan kiþneyen taylar gibi Gâh yataða sýðmamýþ gâh bendimi yýkmýþým.
Sürmüþüm kýr atýmý yokuþa bile bile Çavlanlardan kendimi atmýþým güle güle Gönlümün semasýnda ilahi bir aþk ile Gökyüzüne susamýþ, topraða acýkmýþým.
Kaynaðýndan havzaya nice diyar, nice yar Karýþtý, karýþacak; nice yaðmur, nice kar Kendinden gayrýsýna can vermekten bahtiyar Dönülmez ufka doðru bir sefere çýkmýþým.
08.03.2018 Salih ERDEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Salih Erdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.