Ýlkin kitapta tanýdým onu,
Esmer ,çýtý pýtý bir þeydi.
Çehresine konmuþ,
Minik bir burnu vardý.
Sözcüklerle çizemem onu,
Sanatlardan pek anlamam.
Yazarým dilime geleni,
Söylerim içten gelen kelimeleri.
Güzel gözleri vardý.
Pek de uzun sayýlmazdý,
Herhalde dertleþtiði biri de vardý;
Ama pek aldýrdýðý sayýlmazdý.
Dedim ya anlamam sanatlardan,
Ona güzel dizeler dizemem.
Sözcüklere de sýðdýramam,
O kalemimden çýkan bir þiirdi.
Adý:Þükran’dý.
Ne bir melek , ne de peri
Zaten bilmedim,görmedim hiçbirini
Onun için karalanmýþ bir yapraðý vardý.
Türkülü bir þehirden,
Türkü seven bir yüreðe geldi.
Tanýþýldý,gezildi,gülüþüldü...
Geldiði yollardan döndü.
Arkada bir ayrýlýk,
Birkaç fotoðraf,gezme
Yazýlacak olan þiirler,
Hatýrlandýkça,ýsýnacak bir yürek býraktý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.