SEN YOKTUN

Sanki Yürüdüðüm yollar
Sýrat köprüsünden farký yok.
Yollar ateþ býçak gibi keskin,
Yalýnayak yürüyorum.
Yüreðime hüznün çýðlýðý kaçtýðý gün.
Kanatlanýp uçasým var.
Epeyce yürüdüm bu yolda.
Kalp yolunu bile kaybettim.

Gözlerimde hýçkýran yaþlarla,
Bu ellerle kendimi göklere,
Ben uðurladým sessizce.
Nasýl bir vedaydý bu derken,
Derin bir sýzý nüksetti,
Göðüs kafesimde.
Nefesim hýzlandý,
Acýdan daha keskin bir acýyla.
Çünkü sen yoktun...

Erhan Çuhadar
Sosyal Medyada Paylaşın: