Araf'ın Arkası

Araf’ýn Arkasý

Kýzýlýmsý gömlek giydim þafakta,
Yolum uzun; geçilecek dað var da.
Savrulurum bir o yana, bu yana,
Kýt akýllý bir ad koydu: boþ sevda...

Oysa ki, muradým, dosta gül dermek,
Tez yetiþip, taþlý yoluna sermek.
Bu yoldakiler, sessizce "imdat" der,
Sanki alýn yazýlarý, hep "keder".

Bilen bilir: bu yol ’kutlu yoldur.’
Taþlý olsa da, gül saçaný boldur.
"Ýmdat" dense de atýlan adýmda,
Onlar için mutluluktan bir hâldir.

Yolun mesafesi: kaþýn arasý,
Öyle kaþ ki; sevenlerin yarasý.
Kâlp onun için çarpar, dil sayýklar,
Geçenler görür, Araf’ýn arkasý...

16.01.2017

MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın: