Unutmuşum,ağlayışını martıların.

Hayatý,
Karanlýðýn sandýðýna,geri koydum,
Hayallerimi de kafes yaptým,
Sandýðýn etrafýna ördüm.

Bu þekilde,býraktým,
Maviliðini unuttuðum denizlere,
Süzüle,süzüle,kaybolurken ufuklarda,
Ben,sadece seyrettim.

Unutmuþum,aðlayýþýný,
Martýlarýn.
Bir an,tekrar duyar oldum,
Eþlik ettim,çaresiz.

Bir aðaç yeþermiþ,
Issýzlýðýn maviliðinde,
Yitireli çok uzun zaman olmuþ,belli,
Çorak yapraklarýný.

Gölgesinde kaybolmuþ,yalnýzlýðýn,
Bir damla göz yaþýna hasret,
Susuzluðu köklerinden geliyor,
Kurumuþ,damarlarý.

Dalgalara býrakýyorum,umutlarý,
Belki, bir martýya umut olur,diye,
Geçmiþin lanetlenmiþ günlerini,
Geleceðe adýyorum,ve acýyorum.

Günler,yýllarýný yitirmiþ,
Zaman,vakitleri boðmuþ,
Gecenin aydýnlýðý,
Sabaha miras kalmýþ.

Gözü dönmüþ,daraðacýnda bekleyen,gecenin,
Topraðýn nemiyle buðulanýrken,gözleri,
Göz yaþý olup,
Hatýralara düþmüþ.

Þimdi,ýslak bakýyor,hatýralar.
Ne bir eksik,ne bir fazla,
Yaþanýyor,
Bulduðum yalnýzlýklar.

Kýrýlganlýðým,
Bir gökkuþaðýnýn renklerine,
Yalnýz býraktý beni,
Hayatýn renkleriyle.

Bu olsa gerek,yenilmek,
Kime karþý ve neden,
Belki de kendine,
Belki de,çýkmazlarýna,hayatýn.






Sosyal Medyada Paylaşın: