Oð
GİDEN SEVGİLİYE
Bu hangi mevsimdir hâlâ kapýnda,
Hâlâ ayný renk ve ayný kýzýllýk.
Beni de piþtiðin, belâ kabýnda,
Beklet ölüler gibi taa bin yýllýk.
Sýrtýmda yorgun zamanlarýn kürkü,
Kulaðýmda tarihin kýrýk sesi.
Sana gelsem dilimde eski türkü,
Býrakýp arkamda baþka herkesi.
"Hoþ sohbet bulmasan þu semâda sen,
Elekten bir tanesi geçmez unun.
Düþman iþgâline uðrasa ülken,
Kalesi düþer en þanlý ordunun."
Ýki ayrý kutup gibiyiz hep zýt,
Bilinmeze konuk; zarf içinde zarf.
Aþkýn yazýldýðý mukaddes yazýt,
Tek kelimesi sensin; gerisi harf.
Bir doldu, bir boþaldý akýl tasý,
Manâ týlsýmýný yitirdi güzün.
Çizildi maveraya haritasý,
Hayalime kazýdýðým o yüzün.
"Sönmüþ lâmbalar, kokulu tütsüler.
Odamý aydýnlatýr yalnýz þamdan.
Adýný kalpten bir kalemde siler,
Geceyi bulmadan daha akþamdan."
Önce renklere, sonra sana küssem.
Alýp baþýmý sensiz bir diyar tutsam.
Yine de sýðmaz hiçbir yere cüssem,
Dað baþlarýnda kendimi unutsam.
Bir kýrýk havadýr bu, bir uzun dem.
Þahlanýr kanatlarýnla kâinat.
Saçlarýmý okþar uykumda annem,
Bana uzanmayan eline inat.
"Ayna düþtü; gölgen kaldý perdede,
Suretin ibaret oldu hayalden.
Yok gökte izin, siman; ne yerde de,
Kuþlar intihar etti bu melâlden."
Gidiyorsun! Zaman kesik ve çabuk.
Bir asýr gibi geçiyor her bir an.
Ýçimdeki yaran baðladý kabuk,
Sen beni hâlâ seni unuttum san.
Ne bugün, ne yarýn, ne dün, ne þimdi;
Sanma ki seni bir gün unuturum!
Sana aþk bahçesini açan kimdi?
Býraktýðýn tek gülü kuruturum.
"Bir ýrmaktan, bir ýrmaða akýþýn,
Suyun kenarýna çekilir sýnýr.
Özleminle üþüsem de her kýþýn,
Ne çýkar; ruhum, hüznünle ýsýnýr."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuzhan Özağdaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.