Vedanın Ardında
Þehirler yaðdýkça denize efkar olur diyar
Nihayete varýr gam vicdana dökülür yar
Beklenmeyen döner, döner rüzgar geceye
Dem tutar þiir, özlem doðar eceye
Meþk düþer ellerden, keder yüklenir gemiler
Meçhule gider limanlar, ufukta kalýr gölgeler
Güneþ uyanýr, çekilmez perde gökyüzünden
Dalgalar semaya varýr, eksilir gün güzünden
Ben üþürüm, üþütür yalnýzlýk bedeni
Fikir kaçar kalbe, mevlam affeder mi seveni
Garip yolculuklar birikir, gariban yollarda
Yolcu da yorulur, hýzla koþan yýllar da
Sallanýr usulca, sallanýr o yalnýz salýncak
Caddeler daralýr, kýrýlýr dünya denen oyuncak
Siyaha çalar hüzün, zaman geçmiþi bekler
Gayba mühürlü bahar, uçuþmaz kelebekler
Ben yitiririm sevgiyi, nefesler tutulunca yoklukta
Aþk der geçerim nefisten, kalp denen oyukta
Bir hoþçakal iþitilir, kar düþmeye yakýn valize
Tutsaydým bir ucundan, aldýrýr mýydý Rize
Dalar gözlerim, tenimden aþaðý yaþlarýn düþer
Sen demeye alýþmaz dilim adýn kaleme küser
Ve bekle diyemeyen bir adam ölür karlar altýnda
Kim yaþar ki bunca zaman bir vedanýn ardýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.