tugayýn hayalet kapýsýndan hýrçýn bir büyük l çiziyor termal düþünceler kesik kesik göz çukurlarýnda ve onun saðrýsý çizik urgan ve kenevir boðumlu ilmek yelelerini kýstýrmýþ yaðmur sicim ve soðuk ’’ela! ela!’’ diyor eskilerden sanki bir ünleme ’’ela. moxti...’’ o güzel hayvan dönüp bakmýyor
nedendir seviyor beni eþiniyor yemekhanenin çöplüðündeki ekmek ölüleri acaba diyorum yetiyor mu onlara kýþýn esrik buðusunda sokuluyorlar biri birine
uykuya alacalý bir düþ vururken þöyle yoruyorum þerre: o güzel insanlar bindiler o atlara akibetleri belirsiz rotalarý cehenneme kadar gidiyor
atlar? onlar yýlgýn. yýlký. etime giren o eski metal gibi sýzýsý sakin hummanýn.
içimdeki þaha koca bir l çiziyor. Sosyal Medyada Paylaşın:
sehran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.