Ahmet Ferahlı Parkı’ında Kalan Bir Yangının İzleri
Ahmet Ferahlý Parký’ýnda Kalan Bir Yangýnýn Ýzleri
Saçlarýn gibi kokan sýcak bir Selçuk akþamý, Gözlerin gözlerimde Ahmet Ferahlý Parký’nda. Neyleyim malý, mülkü neyleyim Acem’i Þam’ý, Sözlerin sözlerimde Ahmet Ferahlý Parký’nda.
Omzumda durur baþýn güneþ sessizce batarken, Hasretinle yaralý anýlar yerde yatarken. O çalý bülbülleri hüzünlenip de öterken, Közlerin közlerimde Ahmet Ferahlý Parký’nda.
Ýnceden esen rüzgâr gözyaþýný bir bir silsin, Sýkýca sarýl bana kadehler boþalýp dolsun. Ýstemem geçmesin an varsýn biraz daha kalsýn, Dizlerin dizlerimde Ahmet Ferahlý Parký’nda.
Haydi söyle neyzene son þarkýmýzý çalmasýn, Kedilere selam ver onlara ayýp olmasýn. Tarihin ivmesinde bir gün olsun kaybolmasýn, Ýzlerin izlerimde Ahmet Ferahlý Parký’nda.
Sevdanýn yangýnýnda geride kalýrken bir kül, Hüzünler yaðmurunda sensiz ýslanacak gönül. Verdiðin son öpücük bana senden kalan ödül, Gizlerin gizlerimde Ahmet Ferahlý Parký’nda.
Sensizlik vakti geldi ne kadar etsem de bir ah, Hýçkýrýklar içinde ardýndan baktým yâr eyvah. Ýflah olmayan ruhum yokluðunda olur seyyah, Güzlerin güzlerimde Ahmet Ferahlý Parký’nda.
c☆`þkun ‘ mu`tlu / 03.09.2016 / Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.