Gece ve Yalnızlık

Kaybolmasýn gölgeler çocuklar hiç susmasýn
Simitçi amca geçsin her saat sokaðýmdan
Ve güneþ perdeleri üzerime asmasýn
Ýþçilerin terini sileyim þakaðýmdan

Pencereyi açýp da bakýnca gökyüzüne
Göreyim bulutlarla aydýnlýðýn dansýný
Uzatsýn ellerini güneþ þu öksüzüne
Yakalayým içimde aþkýn frekansýný

Benimkisi temenni; her þey olduðu gibi
Karanlýk çöktüðünde gömülürüm duvara
Kiralýk umutlarýn o toraman sahibi
Benim fakirhaneme uðruyor ara sýra

Rüzgar esip geçiyor, yaðmur sehven düþüyor
Okþadýðým pencere artýk tanýmaz beni.
Koyulaþtýkça gece gözbebeðim üþüyor
Haykýrýyor karanlýk: Oku beni yaz beni

Bir yanda çocukluðum, gençliðim var bir yanda
Bakmýyorlar yüzüme küs gibi duruyoruz
Annemin yoksul sesi kayboluyor tavanda
Sustukça tükeniyor, sustukça kuruyoruz

Kader mi bu kusur mu, yoksa cezalý mýyým
Býraktýðým her izde bir çýðlýk duyuyorum
Artýk her þey yabancý, ben bir fezalý mýyým
Kendimle uyanýyor, kendimle uyuyorum

Þimdi bir bardak çayda, sigara dumanýnda
Yol arayýp dururum huzura ulaþacak.
Bu habislik zamanýn varmýþ gibi kanýnda
Korkuyorum yalnýzlýk ömrüme bulaþacak

Ey yalnýzlýk ruhumdan kapýlarý çekip çýk
Kafesine aldýðýn tek tutsaðýn ben miyim
Sessizliðin içinde boðuluyorum artýk
Her yön bana mý çýkar, solun saðýn ben miyim

Sosyal Medyada Paylaşın: