Hüzzama boyuyor yol boyu yapraklarý rüzgar Ben mecburi yolcu,haný kundaklanmýþ hancýyým Öyle bir yangýn ki sinemde sinene sitemkâr Bu yolda gördüðüm bütün hanlara yabancýyým
Hapsolduðun yerde beni anar mýsýn Firuze? Bir çentiklik yerim var mý kalbinin bir yanýnda? Herkes Cennet ister, narda yanar mýsýn Firuze? Taþýyabilir misin gözyaþlarýmý kanýnda?
Ben amansýz bir firakýn aðuþunda biçare Sen gözlerimden ruhuma giren zehirli hançer Göðün en ücrasýndaki ulaþýlmaz sitare Bu saf gönlümse hala sana dokunmayý ister
Bir deniz önümüzde,peþimizde Firavunlar Halâ riyâkar dualar dolaþýr dilimizde Ne sandýðýmýz kadar temiz yüreklerimiz var Ne de Musa’nýn o kutsal asasý elimizde
Firuze,ben serabýnýn meftunu bir deliyim Peçesini bile açmadý sen yokken kaç bahar Gözlerindeki efsunu yalnýz ben bilmeliyim Onlar ki senden bana kalan yegâne yadigar
Vazgeçtim visalden hayâlin bile yeter oldu Bir türlü uyutmayan misafir gibi her gece Acýmasýz zaman der miki yeter,süre doldu? Onu da alýr mý acaba elimden Firuze?
Murat Halýcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.