sarýp sarmalanmýþ bebek gibi
öyle masum bakýyor kundaðýndan
piþ desen gülümseyecek
mavi mavi gökyüzü gözleri var sanki
daðlara deðiyor kuþ kanatlarý
çýrpýnýyor
bir lâmba tepemde
ýþýtýyor karanlýðýný gecemin
onda hiç sönmüyor ýþýk
bir iki kez durup
yeniden çalýþsa da
aldanmýyorum
biliyorum sessizlikteki sesini
nasýl davullar çaldýðýný göðsümde
beni nasýl hýrpaladýðýný
hýzlý, merdiven çýkar gibi
ara sýra durdurduðunu
sonra eline geçirip bayraðý
beni nasýl solladýðýný
en olmadýk zamanda
bir türkü tutturup ýslýkla
kapýyý bacayý indirmek
ne varsa eline geçen, fýrlatmak
daðlara vurmak istediðini baþýný
silahlanýp sevdayla
atlamak zulmün haksýzlýðýn üstünden
aþk kýrmýzýsýna boyamak sonra
ellerini
bana baðlý deðil eþkýya yüreðim
onun ayrý bir gidiþ yönü var
aklým emreder, uymaz
kendi baþýna gider
sevgilinin otaðýna taht kurar
tutuþturur sönmeye yüz tutan
ocaðýn ateþini..
08. 11. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.