AĞAÇLI YOL

anýmsar mýsýn,
birlikte kurduðumuz
ilk gençlik hayallerini...
masal tadýnda geçen
o sevda günlerini...

saçlarýný ýrmaða seren morsalkýmlarý,
suyun aynasýndaki gülleri,
gözlerinde billurlaþan ay aydýnlýk geceleri...

hayattan roller çalmadýðýmýz,
nilüfer çiçeði kadar saf
ve su kadar berrak
kendimiz olduðumuz günleri...

çok uzaklarda sanýrdýk o zamanlar geleceði.
geçti artýk, meltemlerle serinleyen
yorgun yaz akþamlarýnda kaldý hepsi.

her hayat gün gelir,
çekilir zamandan.
ama her yaþanan çekilmiyor hafýzadan.

bir suçlu gibi, yýllarca firar ettim anýlardan,
teslim oldum dün,
sensiz ilk kez geçtim aðaçlý yoldan...
hani, asude sokak derdim de gülümserdik,
el ele yürürdük de, bitmesin isterdik...

rüzgar kalan yapraklarý topluyordu dallardan...
bahçeli evlerin yerini yüksek binalar almýþ,
eser kalmamýþtý geçmiþ zamanlardan...
bir tek cumbalý yeþil ev kalmýþ sokaðýn sonunda,
solmuþ boyasý, kýrýk döküktü camlarý,
"satýlýk arsa" yazýyordu ön duvarýnda...


Sosyal Medyada Paylaşın: