son bakýþýn çakýlý hafýzama siliyorum son defa sen elveda derken kirpiklerini aþan fýrsatçýlarý susma konuþ duyamýyorum yankýlanýyor yoksa gidiyor musun?
gitmek öyle kolay deðil savaþa hazýr olmalýsýn duygularýnla okþadýðýn gururun yerden yere vuracak seni her an kanayan dizlerin aðrýyan baþýn yolduðun saçlarýn geçen zamanýn alýp götürdüðünü geri getirmeyecek yetmeyecek yürek acýný dindirmeye veda ederken titreyen ellerin üþümesi
ya gözlerin hiç düþündün mü? kalpten dudaða ifþa edilen veda sözcüðü dile geldiðinde yaðmura nazire yaparcasýna boþalan saðanakla çaðlayacak biliyorum son defa sileceðim gözyaþlarýný yelkovan akrebe çakýlý kaldýðýnda vaktin geceyi biçtiði zaman ayak izlerini yanýna al sana kal demeyeceðim git diyemeyen dilime inat
peki dudaklarýn gidiyorum derken titreyen altý çizili cümlelerde kýsýlan sesine eþlik eden geçiyordu üzerimden silindir gibi her veda sözcüðü geç kalma vakit þafak vakti
vakur kimlikte dik duruþ için yansa da onurunla gururunla "ben gidiyorum"diye haykýr deðil bakýþýnla efsuni sesinle yaktýðýn od býrak sine-içak ta kalsýn kalmasýn ayak izlerin karda bile olsa
Þiir:M.ZORLA
Sosyal Medyada Paylaşın:
mzorla Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.