Uzun zaman oldu Yýkýk dökük yollarda, yarým kalmýþ rüyalarda hayallerim Kýrdýðým insanlarý Eskisi gibi olmayacak kalpleri anýmsýyorum Þimdi þimdi anlayabiliyorum onlarý Yaptýðým saçmalýklara gülüyorum ara ara Benim doðrularým baþkalarý için önemli deðildi Sendeledim hayatýn, aç kurtlarýn arasýnda Yürürken, düþmekten korkarak baktým hep etrafýma Tutmak isteyen var mý; der gibiydi bakýþlar Boþluklarda kaldým çoðu zaman Olan olmuþ, ölen ölmüþ, giden gitmiþtir, dedim Kaçýyordum gerçeklerden belki de, kim bilir? Ne olmuþa, ne de ölmüþe çare yoktur Olan olmuþ, ölen ölmüþtür Bazen aðýr basar isyanlar Haklý olduðumuzu savunuruz, olmadýðýmýzý bile bile Aslýnda korktuðun kendinsindir Ýtiraf etmeye utanýrsýn Eleþtirilere açýk deðilsindir, korkarsýn Ya? diye düþünürsün Olmuþu olmuþa, ölmüþü ölmüþe býraksan, Daha mutlu olacaðýný görsen tüm acýlarýn boþ olduðunu Hayata tutunabilmemin ne kadar güzel bir duygu olduðunu Ve anlarsýn ki; Yeni bir hayatla beraber her þeyin yeniden doðduðunu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Müge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.