Bu þehrin her yaný toz duman,
Görünmüyor önümüz,hep yasaklara çarpýyor aþýklar.
Yüreðimin balkonu yok,ara sýra nefes almak gerek,
Gözlerimi açtýðýmda karþýlýyor beni kirli yaðmurlar.
Üstelikde bu sonbaharda,yaðmurlar üþütüyor iliklerimden,
Hatýrlýyorum ve hatýradýkça geçmiþ kemiklerimde sýzlýyor,
Acýsý yüreðime vuruyor,aklým o an bütün kapýlarý kapatýyor,
Leyla azat et beni artýk seninle vedalaþmamýz gerekiyor.
Vedam mecburi Leylam,susuyorum çünkü anlatamam,
Geçmiþe takýlýp kalamam,daha ne kadar yaþayacam?
Kim bile bilir?
Ýþte hayat bana gülmüyor,en az ne de çok,
Leylam,yüreðimde senden bana yer yok.
Ýþkalindeyim!
Þiirlerimle gömülecek adým,
Hep böyle hatýrlanacak arta kalanlarým,
Ben o koskoca yüreðine ait olmadým,
Leylam,kirlendikçe sen oldu beyaz kaðýtlarým.
O yüzden hiç birini yakamadým.