yamalý bohçalar gibiyim anne
her ülkeden bir dert
her kýtadan bir millet taþýr yüreðim
anlayacaðýn
darmadaðýn sevdalardayým
yüreðimde rüzgar yaþar
gözlerimde uyur gökyüzü
içim dýþým varým yoðum sen oldun
Akdeniz’e bandým ekmeðimi
sonra
sonrasý yok
mehtabý çalýnmýþ
bir aðýda düþen geceler gibi
þafaðý düþler sabahlarým
acýmý türküler yamar
tan atýmýnda
eþkalin kalsýn gözlerimde
kumsalýna kum býrakýrken denizler misali
sonrasý
sonrasý yok
uzuyor gölgeler
telli turnalar geçmez oldu üzerimden
derli toplu olamam ben
yüreðimi öp dudaðýmdan
ölüme uçuþsun yapraklarým
koyun sonuma üç noktayý
yüzüme gözüme bulaþsýn sevdan
defolup gitmeler gibi
kalbinde iz býrakacak gitmelerim
kuþlar tutsakken ölürmüþ
þimdi sonbahar
can yakan hüzünler birikecek avuçlarýmda
geri çekiliyor göçmen kuþlar
dönmeyecekler biliyorum. ...
Eylül/2017/Antalya
Sýtký Özkaya