Þiir bu günde ölmedim. Anne diyecek
Sen sevdikçe büyüyecek sevgiler
Kýsa etekli günler gelip geçecek hasretinden prangalar estiren
Sokak kuþlarý aðlýyor
Duvarlarýn üstünde yuhalanmýþ kýþ
Pinç baladýzlarda yaþlandý incir aðaçlarýnda
Ne bulvarda yürüyen yüksek topuklu kadýnlar anlar
Aðaçlardan
Ne kalem bilir kendinin aðaç olduðundan habersiz
Þiþmanca gözlük arkasýndan bakýyor
Gittikçe rengi solan dünya siyah beyaz
Çýrýlçýplak bozkura gök çarpýyor
Ne oðlan kýzý anlar nede kýz oðlana
Hayatý tepeden bakmanýn tadýný çýkarýyor
Sanýrsýn ki; kýrkpýnar pehlivaný
Ah kýzým ah sen giderken biz geliyorduk o yollardan
Üstünde ve yaka tiþört
Ayaðýnda maviden kotu
Bilmez gezer durur var ile yoku
Taþlar yýldýzlarý birer birer sabaha kadar dökülsün
Buz kesiyor ölümün soðukluðu avuçlarýnda þarapnel parçalarý
Kim anardýki; kim söyle ölmeseydi.
Ahmet’i Mehmed’i Tarýk’ý devrim savaþlarý baþý bitli kitaplarýn halkçýlarýný hakkýçýlarýný
Unuturum satýrbaþý yapmayý manzarasýz bu alemde yinede üç beþ gün anýlýp unutulur
Bütün ölenlerini ekmek derdine düþüp aþ derdine düþüp yetir bitir derdine düþeceksiniz unutup
Acý durur boðaz durmaz iþi garanti olanlarýn tuzu kuru düþ peþine emeðin unut
Bütün unuulanlar gibi ölümü kanýksadý. Sarmaþ dolaþ geziyor iþ derdine can derdine
Sahteleþti herþey aþklar, heyecanlar
Artýk hepsi herþey gedeolu
Koþmakla tutulmayan bir beyin fýrtýnasý içinde azý çoða çoðu aza katmakta halk
Ne zamanki düþünsem yaðmur dolar gözlerim
Bir yer var biliyorum henüz varýlmamýþ
Kuþ olup uçsan o menzilin en tepesine
Dökülen yapraðýdýr savrulan külün
Yazýlmamýþ bir mýsranýn harfidir çiziktirdiðim
Yarýn istanbuldayým. (O yarýn artýk bu gün oldu)
Ýstanbulu çizecek gözlerim
Biraz deniz biraz martý
Biraz gök belki biraz kýz kulesi
Ýçimde hasretlerle döneceðim kesin
Bir yurt köþesine býrakýp geleceðim
Canýmýn bir parçasý kýzýmý
Ve orada kalacak bir yarým okullar baþlýyor
Ýþte böyle ben böyleyim
Ýstanbuldan doðan güneþi seyredeceðim bir zaman
Ýçime kanaviçe iþleyecek hasretin
Çiçek demetim, buketim, herþeyimsin!
Herþeyimsin
Her akþam her sabah tefonunun zilini bekleyeceðim…
Günde kimbilir kaç öðün! Duam kendine iyi bak!
Seni sana sonra yardana emanet ediyorum.
Ne çabuk büyüdünüz?
Her harf bir devrimdi yüreðimi içine döktüðüm
Her harf gökyüzü
Her gökyüzü bir deðil her insana kimi mavi kimi karanlýk kimine orta direk!
Kimine…………. Aþk!
Kimine……. Nefret!
Nurten Ak Aygen
17.09.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.