Mutsuzluðu sorsalardý bu dünyada bana “Bir ayrýlýk bir yoksulluk bir ölüm” Diye dillendirmezdim, Karacaoðlan’a öykünüp birazda.
Bu dertler ki, Baþýna gelmeyen varmýdýr Olsa da dünyada bir tek kiþi bile.
Oysa, Aklý talan olmuþsa bu dünya iþleriyle Kalbi mühürlüyse aþkýn ebedi zaferine Konmuþsa her dem açan hercai menekþelere Uçarý bir kelebeðin günlük serüveniyle öylesine.
Elinden kaçýrmýþsa el deðmemiþ bir sevdanýn Melekleri kýskandýran Tanrýçasýný, En dürüst en gerçek aþkýný feda etmiþse Aptalca bir kibir ve þaþýlasý bencilliðiyle.
Ýþte o zaman yaþar insan, Ömrünün en zehir zemberek, En derin acýsýný ve yalnýzlýðýný.
Ýnletir yeri göðü, Kalbinin amansýz piþmanlýðý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
DEVRİM DENİZERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.