SOKAĞINA DÜŞTÜ YOLUM

Gece karanlýk yürüyorum
Ardýmda býraktým suskun maziyi
Uðradým mahallene
Sokaðýna çýktý yolum,aradým seni
Fakat
Yýkýlmýþ bir aþkýn kýrýntýlarýný gördüm
Adým adým meçhule çýkýyor yolum
Ýçim sýzladý,ýslandý iki gözüm
Olmuyor
Son kez diyorum ama
Yinede yazýyorum sana
Susmak için yazýyorum
Gecenin üryan karanlýðýnda
Yüreðimin kalan yanýmdan bahsediyorum…
Aðýr hasarlý ve yaralý
Yok olan sensin
Ben bin defa öldüm

Korkmuyorum artýk
Acý mý karanlýklara býraktým
Çoraklaþmýþ kelimelerimden…
Arýndým
Kirli bir peçete gibi buruþturduðun
Sevdama aðýtlar yakan çocuk yüreðimden
Diri diri mezara koyduðun bedeninden arýndým

Hayatta durabilecek güç var artýk
Sensizlikle nasýl savaþýlýr,öðrendim
Engeller nasýl aþýlýr öðrendim
Göðsümde taþýdýðým en deðerli yerimi
Vermiþtim sana
Bilmedin deðerini
Ayaðý topal bir aþk býraktýn bana
Beni geceye mahkum eden yüreðini
Ararken kör karanlýkta
Elma dedim, ölüm çýktý karþýma…
Y.szgn
Sosyal Medyada Paylaşın: