derin çizgilerin ardýna saklanan soðuk bir kayboluþ var sanki içimde ki güneþin bile elleri çatlak uzansam da yakmýyor eskisi gibi sadece k’an kokuyor yanýlmýþlýðým
oysa ýþýðýný kaybetmiþ dualarýn kördüðümünde hâla yüreðim sarýl ki bana kirpik uçlarýma deðsin sen kokan gülüþlerim sesimin koyusundan öpsün sessiz seviþlerim sen sarýl ki alnýmýn karasýndan aksýn kaderim
....
öksüzlüðüne doymuþ sýrýlsýklam bir bulutun yitik öznesiydi aslýnda susturulmuþ göðüs kafesimle inatlaþan öyle ki mum ýþýðýna dahi razýydý bu þehir ceplerinde biriktirdiði yaðmurlara yýldýrým düþmeden önce
az biraz soluklanmalý þimdi puslu bir gecenin en kuytu nefesinde
.....
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.