Bazý insanlar vardýr
Dili kelâm eder ama kalbi susmuþtur
Bazý insanlar vardýr
Gözleri görür ama gönlü kör olmuþtur
Oysa ki bin kelâm etmek ister gönül
Ama konuþmaya mecâl yok, nafile
Ýçimizdeki þeytanlardýr bizi esir tutan
Her giden bir þeytan yerleþtirmiþtir, saf yüreklere
Kara günler baþlar
Tadýn tuzun kalmaz
Hep boþ gibi görünen, halbuki daðlarý delecek keskin bakýþlarýn çaðý baþlar
Ýnsanlarý daha iyi idrak eder
ve
Çektiðin acýlarý bire bin eklemiþsindir
Fark edemezsin nerelere gittiðini
Sonunun ne olacaðýný
Boþ verirsin bir süre sonra
Geçmiþte takýlýr, kalýrsýn
Karanlýk duvarlarda filmler oynamaya baþlar
Öyle bir filmdir ki bu
Ne baþý vardýr ne sonu, durmadan oynar
Ýçimizdeki þeytanlar
Bizi yiyip bitirdikleri gibi
Bizi biz yapan varlýklardýr da aslýnda
Kaçýp kurtulmak istersin
Yapamazsýn
Çünkü
Þeytanlarýn kölesisindir artýk
Olmadýðýn biri gibi davranmaya baþlarsýn bir süre sonra
Sanarsýn ki
Mutlu gözükmeye çalýsýnca mutlu olacaksýn
Bu role o kadar kaptýrýrsýn ki kendine
Tebessüm maskeni takmadan
Hiçbir þey yapamaz olursun
Bizden geçmiþtir gönlümüzde kalanlar
Bizi yer bitirir içimizdeki þeytanlar !