Bir memleketim var benim. Olmadýðýn ve henüz gelmediðin buram buram sevda ve özlem kokan memleketim. Öyle uzaklarda da deðil. Bir bilebilsen... Elini uzatsan dokunacaðýn, Ve kulak versen içinde ki naðmeleri duyacaðýn kadar yakýn aslýnda. Arada toplayýp hayallerimi giriyorum kapýsýndan. Ve sana oradan adressiz mektuplar gibi þiirler yazýyorum durmadan. Sokaklarýndan yaðmur kokusu hiç eksik olmuyor mesela. Pencerelerinden bakýnca uzaklarý da yanýbaþýnda bulabiliyorum birçok defa. Ve daha neler neler anlatsam bitmeyecek. Sadece sen yoksun... Salkým saçak hanýmelleri kokuyor yürüdüðüm yol boyu. Ve gülümseyerek bakýyorlar gözlerimin içine hep gün boyu. Öyle zarif ve nazenin. Bense ellerinin kokusunu içime çekeceðim günü; Birde içimi, Sol yanýmýn memleketini, Yani yüreðimi ýsýtacak o gülümsemeni bekliyorum... Bir memleketim var benim. Öyle uzaklarda da deðil. Yüreðimin tam orta yerinde... Bir bilebilsen... Ve bir gelebilsen... Güray Gökkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
gokkaya.guray Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.