KALEMİM
Kalemimin baþý diktir, gövdesi granit taþtan,
Ýnce, yumuþak da yazar, ucu kadife kumaþtan.
Mürekkebi Tanrý’dandýr, duygular, düþüncelerdir,
Hiç tükenmez, azaldýkça, O, doldurur yeni baþtan.
Her konuda, baþka tür bir mürekkeple yazar kalem;
Bir gülü anlatacaksa, gülistanda gezer kalem,
Zulme karþý dikleþerek, lisanýný bozar kalem,
Konu kendi dertleriyse, sesi kýsýlýr yavaþtan.
Satýlmýþlarla hainler, ortalýðý boþ bulunca,
Ýsyan, kutsal görevidir, kalemim mecbur kalýnca.
Mürekkebi, kaný olur, konusu vatan olunca,
Korkmak yoktur, çekinmek yok, zalimlerle bu savaþtan.
Bazen kimsesiz bir çocuk, ya çaresiz bir ihtiyar,
Terk edilmiþ, boþ bir konak, ya da eski fotoðraflar
Dertlendirir kalemimi, hüzne aþýk bir gönlü var
O zaman da, mürekkebi, gözlerine dolan yaþtan...
Sevgiliye yazýlmýþsa, her söz zaten þiir dengi,
Mürekkebi, yürektendir, buram buram gerçek sevgi
Bir kez gönlü kaplamýþsa, sevdanýn o pembe rengi,
Kalem, arar, bulur aþký, esen yelden, uçan kuþtan...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.