Nefesinde vardý ayrýlýðýn ekþisi
Neden seni seviyorum dedin ki?
Neden tükettin ki bizi?
Neden tükettin nefesini?
Öðlen uykusu çökmüþtü gözlerime
Bir kirpik mesafesinde ölüm
Rüyamda sana ateþ ediyordu kalbim
Güller açýyordu göðsünde
Yüzümde silik bir tebessümle
Her adým sana küfrediyordu topuklarýmda
Ayakta uyuyordum sana
Âlemi hayaldin nasýlsa
Kâbusa ramak hayata teðet geçen..
En çok seni düþündüðümü zannederken
Sensizliðin benzerliðini kýyaslamýþým
Ölümle
Hem de hiç ölmeden
Belki de senden fazla ölüme hasretken
En çok ölümü düþünüþüm fark etmeden
Belki de Senden daha yakýn bildiðimden
Hem de yaþadýðýmý zannederken..
Karanlýk bir köþede tahta bir bankta
Buluyorum kendimi
Kimsenin haberi yok benden
Kendimin bile
Havada rutubetin çirkin kokusu
Ensemde ýslak eller dolaþtýrýyor
Hiç sevmem
Ve ayaklarýmýn altýnda
Koyu kýrmýzý yapýþýk sývý
Ürpertiyor bedenimi
Kimsenin haberi bile yok benden
Belki de hiç olmadým ki ben
Belki de bu dünya
Sensiz
Baþka bir dünyanýn cehennemi!
Belki de benim haberim yok hiçbir þeyden.
Beceremedik yaþamayý
Hadi ölelim….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.