ÖZELLİKSİZ ALGI

Evcilleþtirme
Kekik kokusunu saksýya sýðdýrmak
Ya da erik aðacýna kurdela baðlamak
Zamanýn ayaklarýný sürerek geçtiði bu yerde
Hiçbir þey garip karþýlanmýyordu.
Sallanan sandalyeler yaþlýlar için deðildi üstelik
Her oturana yaþ aldýran hüzünlü anýlar duraðýydý.
Rüzgar durmadan yapraklarla seviþir
Gökyüzü hep mavi, deniz hep bucaksýzdý.
Aynalar peki
Aynalar bu fotoðrafýn neresindeydi
Ya kýrýlan yüzler?

Tezat
Yüzüm kapalý kapýlar dýþýnda kalmýþ gece
Kahramanýný yitirmiþ masalýn itirafýydý
Bir yürekte gerçekten ýsýnmamýþ olmanýn tarifi
Kalemin sakýndýðý vasiyetti
Küllükte biriken antidepresanlarýn çaresizliði
Ýkinci kattaki kadýnýn çoðul yalnýzlýðýydý
Hepinizin býrakýp gittiði mahçup anne yüzleri
Avutulmayý bekleyen çocukluðunuzdu
/Ki insan en çok çocukluðundan kanar/
Yaþamak denilen afili sözcüðe edilmiþ küfür
Yüzüm biraz haklý biraz utançtý.

Avuç içi
Birbirimizin avuç iç çizgilerinde büyüdük oysa
Hep ölüm zamanýný kestirmek için bakýlan o yollarda
Giden sesinin yokluðuna alýþmak
Ellerimi oyalamak
Yalnýz yamaçlarda yalnýz bir aðaca aðlamamak için
Bildiklerimi avuçlarýmda sýktým
Fýrtýnalar yutmuþ kalbimi
Çerçevesi kýrýk bir fotoðraf ele verdi
Kendimi kendimde
Kendimi senin avuç içlerinde yitirdim
Tozlu bir aile albümünden bulup
Çýkarabilir misin beni yeniden?

Gölge
Kýrýlýp en dibinden
Düþen dalýn yükseklik korkusuyla
Birbirine benzeyen suratlarda
Kaybolmanýn dibindeyim yine
Oysa sen gölgene þarkýlar söylüyorsun
Benim ölümü özlediðim yosun kokulu sokaklarda
Hiç yaþamamýþým gibi
Sen beni hiç sevmemiþsin gibi.

Unut
‘’Bekle beni’’ demediðin mektuplara küserken çöktü gece
Seni soranlara üçüncü tekil þahýsla baþlayan
Soðuk cümleler kurduktan sonra
Ben de çýkardým bizi tüm fotoðraflardan
Ýyisimi unut beni
Havasýz bir mahsende büyümüyor hiçbir çiçek…

Necla Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: