Gökte tiz bir ayin uðultusu...
belli ki, sakil mevsimlerin bedbinliðin den kaçan,
kuþlarýn Cem vakti bu dem.
özledikçe,hasreti bulutlara resmedip,
semaha duran turnalar aþkýna,
mavinin gönülçelen suretini seyreyle sevgili.
Ben ki ne zaman yüreðime iliþtirdim sevgini,
sensizken bile senden ibaret her günüm.
aklým bir hoþ!
bu yüzden,
yalpalayan, kopuk uçurtmayým aþkýnýn yamacýna düþene dek.
biraz serkeþ,biraz da sarhoþ.
Bazen soluðumu kesse de yokluðun.
þiddeti gün be gün artsa da sabrýmýn.
sen aldýrma!
aðýr baþlý bir eþkýya bu sitemkar yoksunluk.
anýlarý tetikledikçe nar kýzýlý akþamlar,
denizin aynasýný kýran yakamozlar,
ve,
martý izleriyle harmanlanmýþ þu buðday tenli kumsallar,
geliþine biriktirdiðim cümleler fýsýldarým dalgalarýn kulaðýna.
Üzülme !...
biliyorum geçecek bir gün,
sabrýn selametine doðduðunda güneþ.
boy verecek, yolsuz yordamsýz, körpe baharlara seðirten yalýn ayak umutlarýmýz
o vakit
saçý sakalý Akdeniz kokan bir rüzgâr öpecek saçlarýmýzdan ebedi.
Þimdi özlem acýsýyla yoðrulurken vuslat,
korkulara deðmeden göðe yükselsin dileklerimiz.
bekle beni!
günahý bizden giden,tembihli yasak sözlerimi yakýp,
özgürce,baðýra çaðýra seni seviyorum diyeceðim
ve bir ömür,
ateþsiz duman olup yüreðinde tüteceðim.
Dilek USTA.