Keş kelerim var!..

Keþ kelerim var!..


Keþ kelerim var.
Neden caným sýkýlýyor diye, kendime sordum.
Hala cevap yok!
Sadece;
Ýþin içinden nasýl çýkýlacaðýný bilemediklerim var.
Tövbelerim var,
Piþmanlýklar sa cabasý...

Söylenenleri dikkatle dinler, nasihatlerden-öðütlerden ders alýrdým bazen,
Ne güzel anlatýr kýssadan-hisse,
Ya da güzel akýcý bir öykü,
Dikkate alýnacak çok þey var oysa,
Hele, türlü-çeþit bir sürü yaþanmýþlýklar!..

Cahildim, kulak ardý etmiþiz belli...

Sabahýn erken saatlerinde; Þafak sökerken;
Sabah, sabah evin iþine büyük bir istekle giriþti,
Etrafýn tozunu alýp, camlarý güzelce sildi,
Hatta komþulara pencereden el bile salladý,
Neþeliydi,
Þöyle bir evin etrafýný dolandý,
Komþu fýsýltýlarýný uzun süre dinledi,
Aynanýn karþýsýnda tarandý.
Yeni bir þeyler giydi,
Bakýmý yapýlmýþ parklar gibi güzelleþti,
Þýklaþtý,

Manken edasýyla çýkýþ yaptý,
Hýzla ilerledi, vesaite koþarak yetiþti...


Ne söylesem faydasýz,
Belimdeki aðrý ile birkaç gündür haþir-neþirdim,
Hata bende, biliyorum, biliyorum;

Hiç þüphe duymadým,
O gün-bu gün...

Benimle bir kere konuþmuþ deðil,
O telefondan baþka,
Baþla-bitir yaptý resmen.
Yýlgýným, kýrgýným, dargýným ona, hayata karþý...

Ne yapacaðýma karar veremiyorum,
Bir parça tuzlu fakat bu hayatý yaþýyorum,
Ne yapsam da bu sýkýntýyý atlatsam?

Yazýn tatile gidesim yok,
Kýþý zaten yýl boyu evde geçirdim,
Köþe kapmaca oynadým, duvarlarla.
Sessiz-sedasýz...

Bu gün ve her gün ayný sorunlarýmla boðuþurum,
“Keþke” dedim! O telefona hiç çýkmasaydým,
Ekþiyi-tatlýyý söylemez, görmezdim, yaþamazdým bu günü..
Þimdi bin piþmanlýk hissedersin, ömre bedel!
Kabullenme zamaný, yaþanan gerçek.

Ve da bir telefonla yapýlýr mý?
Ey hayat,
Ah kaderim!

Her þey durdu,
Çok þeyi durdurdu,
O akþam ve diðer akþamlar durmadan düþüncelerime girdi,
Atsan atýlmaz,
Satsan satýlmaz!..
Þimdi;
Düþüncelerimi kemiren,
Keþ kelerim var.
Onlarla tebelleþim...


Hepimizin keþ keleri yok mudur, gün ýþýðýna çýkmadýk?...


Ayný hayata yürümemek, korkunç bir çaresizlik,
Yalnýz ya da deðil, yürümeye devam edicez,
Hepimiz yalnýzlýklarýmýzla birlikte deðil miyiz zaten...

Ne den ve da?
Birlikte hayata devam etmemiz onda ilgi odaðý olmadýðý için mi?
Aile ruhumuzu ne tanýmlar?


Þimdi gelecekteki halimle yaþýyorum!

Aklým uyudu,
Þaþkýnlýðým boyunca uyuyacak,
Keþ kelerim bundan!...

Olanlarý deðiþtiremediðimde, gün batýþýný bekler, sonra karanlýða gömülürüm.
Aþk, tutkudur, geçicidir, beladýr, batýrýrsýn, ayrýlýrsýn, boþanýrsýn!
Aþkým þimdi, yýpranmýþ sefil bir þey!
Bir tesellisi olmayan, güvensiz bir liman!...

Kendimi bile þaþýrtacak bir þekilde;
Onu özlüyorum...

Onu özlemekten baþka bir þey yapabilsem, olmuyor!..
Olmuyor!..
Layýk olanýn, seçme þansý yoktur!

Ve hala buralarda olduðunu bilsin istiyorum,
Nere de olursa olsun,
Onu özlüyorum...


Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur




Sosyal Medyada Paylaşın: