/ölümden vazgeçme mi beklemeyin benden benim yaþamak için tek umudum o çünkü /
inkâr gibi g/özleyip iman gibi sevdim hep
birazdan dökülür gece birikir çocuk yanlarým ve suya düþer yüzüm bozulur resmim fersiz bir rüzgâr deðince içime
gün dudaklarýný ýslarken sabah maviler u-yandýðýnda yaþamak ateþ üstünde çay donar dudaðýmýzda aþk dem tutar hüzün çek içine yar
kahvaltý masamda solgun bir menekþe uyanýr ellerimde kokun var fincaným da þeker erir tatsýz bir kaþýk melodisi ile azalýr hayatýn rengi böyle gözlerime dalgýnlýk hâkimdir ha geldi ha gelecek beklentisi bir de leyleklerin dönmediði baharýn
suya düþen bir cemre elleri boynumda esneyen yaþam çýt kýrýldý hayatlar içinde vuslatýn gölgesi dahi yok serçe parmak küs iþte hangi takvime sarýlayým söyle ki cennet çok uzak uzak sende öyle ateþ bu günler bize
kapý gýcýrtýsý bir yorgunluk vakit öðlen sýrtýmda morfin yemiþ bir karýnca sýcaðý ellerim temmuz tadý bir telaþ asýrlara taþýnan bir masalým s/olgun ve salaþ
seni su gibi beklerken cehennemi inkâr ettim yanmaya münhasýr kabulümdü o aþka kanmak ve aç susuz anmak seni aramak cennet gibi