Ürkek, kal’an, çoðalan yalnýzlýkla, Yine kanatlarýmý açtým dipsiz semaya. Basit bir terk deðil, En beterinden ezber bu... Hani bi sessizlik gibi, Küçük, masum çocuðun özlemi, Ya da yýkýk, dökük eski duvarlar misali... Hayli katedilmiþ düþler, Kýrgýnlýða mühletler neyler? Zannetme zaman öteler, Çaresiz kaldý, bendeki çareler... Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aybüke KUMTEPE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.